Η αλλαγή ... επιφανειακά

Η αλλαγή στον ψυχισμό των ανθρώπων είναι μια σύνθετη και πολυεπίπεδη διεργασία που απαιτεί πρώτα απ’ όλα την ουσιαστική επιθυμία για αλλαγή. Όταν η αλλαγή είναι επιφανειακή, τα εσωτερικά τραύματα εμφανίζονται με τη μορφή συμπτώματος. Μια παρομοίωση που θα μπορούσε να κάνει πιο κατανοητό το πιο πάνω είναι ένα σπίτι με ρωγμές. Καθώς ο χρόνος προχωρά, οι ρωγμές είναι λογικό να εμφανιστούν. Δε φταίνε οι ρωγμές που εμφανίστηκαν, ούτε ο οικοδόμος που δεν έκανε καλή δουλειά. Αυτή είναι η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων!
Χρειάζεται να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε με τις ρωγμές και όχι να επιρρίψουμε τις ευθύνες για την εμφάνισή τους!

Στην περίπτωση που οι ρωγμές είναι ορατές και στην εξωτερική αλλά και στην εσωτερική πλευρά του τοίχου, η πιο λειτουργική λύση είναι η επιφανειακή κάλυψη της εξωτερικής πλευράς. Ο οικοδόμος επιλέγει να φτιάξει πρώτα την εξωτερική πλευρά η οποία έρχεται αντιμέτωπη με δύσκολες καιρικές συνθήκες, όπως ο αέρας και η βροχή. Έτσι στην προσπάθειά του να κάνει καλή δουλειά ξεκινά την επισκευή του σπιτιού από την εξωτερική πλευρά, με σκοπό να προλάβει τα καιρικά φαινόμενα, που δεν ελέγχει, ώστε να προχωρήσει σε δεύτερο χρόνο στην επισκευή της εσωτερικής πλευράς του τοίχου, όπου μπορεί ευκολότερα να ελέγξει τις καιρικές συνθήκες, ολοκληρώνοντας τις εργασίες του. 

Αυτό για ένα κτήριο έχει πολύ νόημα, για την ανθρώπινη ψυχή και υπόσταση έχει το ίδιο νόημα άραγε; Ίσως να μοιάζει αρκετά επιφανειακό και να παραπέμπει σε μια ναρκισσιστική ανάγκη του ανθρώπου να είναι «καθώς πρέπει». Από που πηγάζει αυτή η ανάγκη; Αγαπώ άραγε τον εαυτό μου μόνο με όρους; Ποιοι είναι αυτοί οι όροι; Γιατί να υπάρχει ανάγκη γι’ αυτούς τους όρους; Δεν είναι ο εαυτός μου αρκετός ν’ αγαπηθεί γι’ αυτό που είναι πραγματικά; Όταν η αλλαγή είναι επιφανειακή και το σύμπτωμα παραμένει, χρειάζεται να επαναδιαπραγματευθώ τη δουλειά με τον «οικοδόμο». Χρειάζεται να αποφασίσω τι είναι πιο σημαντικό και τι αξία του δίνω. Ποιες είναι οι αξίες με τις οποίες πορεύομαι στη ζωή και πώς έχω επιλέξει να σχετίζομαι. 

Αν η επιθυμία γι’ αλλαγή είναι ουσιαστική, τότε ο στόχος θα είναι να μην είμαι η εικόνα μου, η επιφάνεια και η τελειομανία, αλλά η δύναμη και η αλήθεια που θα πηγάζει από μέσα μου. Να μην μου αρκεί απλά να φαίνεται η εικόνα μου ωραία, στην προσπάθειά μου να κρύψω τη δυσκολία, αλλά να είμαι ο εαυτός μου και να μην με νοιάζει αν θα φανεί η δυσκολία ή όχι!   

«Είσαι ο καλύτερος οικοδόμος που θα μπορούσες να έχεις;!»